Gracze twierdzą, że prośby o zaopatrzenie w Death Stranding 2 rujnują mapę - i mogą mieć rację

Wspólny świat w Death Stranding 2: On the Beach zawsze miał być hałaśliwy, ale gracze szybko utknęli w fali niechcianych ikon. Prośby o zaopatrzenie - mające pomóc połączyć graczy - przytłaczają krajobraz. To, co kiedyś było sprytną częścią systemu "nitek", zamienia się w bałagan przypadkowego bałaganu.

Jeśli grałeś w pierwsze Death Stranding, rozpoznasz, jak sieć Chiral łączy twoją samotną podróż z podróżami innych tragarzy. Pozostawiasz po sobie znaki, struktury, ekwipunek, a nawet okazjonalną, wartą zapamiętania strefę "Lubię to". Pomysły te powracają w On the Beach, a Kojima Productions podwaja filozofię pośredniej współpracy. Nie widzisz innych graczy, ale żyjesz w ich echu.

Jednym z powracających narzędzi jest prośba o zaopatrzenie - zasadniczo jest to sygnał nawigacyjny umieszczony przez innego gracza z prośbą o pomoc w zdobyciu określonego przedmiotu. Działało to dobrze w pierwszej grze, gdzie prośby te były powiązane ze skrzynkami pocztowymi i pojawiały się głównie tam, gdzie gromadzili się tragarze. Można było je sprawdzić, wypełnić lub po prostu iść dalej. Nie ma problemu.

Ale w Death Stranding 2 wszystko się zmieniło. Nowe ulepszenie APAS (skrót od Automatic Porter Assistance System) zawiera funkcję, która wysyła prośbę o zaopatrzenie, gdy brakuje ci materiałów. Brzmi to pomocnie. Kończą ci się worki z krwią lub granaty hematyczne? Pojawia się prośba. Teoretycznie inny gracz w pobliżu je wypełni. Wszyscy wygrywają.

Tyle że to nie działa w ten sposób.

"Te ikony to bałagan"

napisał Redditor Jec1027, jeden z wielu sfrustrowanych głosów na subreddicie Death Stranding. Jego post szybko zyskał popularność. System APAS nie jest subtelny - zasypuje mapę prośbami za każdym razem, gdy ktoś ma niedobór, niezależnie od tego, czy chce pomocy, czy nie. Większość graczy nawet nie zdaje sobie sprawy, że rozsyła prośby po całym świecie.

Doprowadziło to do powstania nowej, dziwnej warstwy hałasu. Niegdyś spokojne widoki inspirowanego Islandią terenu są teraz usiane pływającymi sygnalizatorami zaopatrzenia, często dotyczącymi przedmiotów takich jak podstawowe buty lub drabiny. Gracze porównali to do wizualnego spamu, a więcej niż kilku stwierdziło, że rujnuje to kontemplacyjny ton, z którego znana jest seria.

I nie chodzi tylko o szum wizualny. W naszym wcześniejszym spojrzeniu na Death Stranding RTX wskazaliśmy, ile wysiłku zespół Kojimy włożył w to, aby środowisko było naturalne i wciągające. Widok setek nakładających się na siebie znaczników żądań tuż obok pięknego szczytu góry nie tylko wygląda niechlujnie - psuje nastrój.

To nie pierwszy raz, gdy decyzje Kojimy wywołują mieszane uczucia. Nasza dogłębna analiza najdziwniejszych decyzji Kojimy pokazała, że niektóre z jego najbardziej ambitnych systemów również powodują tarcia. Ale tym razem może to być po prostu kwestia nadmiernej inżynierii. Funkcje społecznościowe są potężne, ale automatyzacja może przeszkadzać graczom.

Ironią losu jest to, że Death Stranding 2 oferuje jeden z najbardziej zaawansowanych systemów mapowania w każdej grze z otwartym światem. Na mapie można umieszczać własne ikony - strzałki, ostrzeżenia, przypomnienia, a nawet własne notatki. Znaki te mogą pełnić rolę osobistych okruchów chleba lub sygnałów społeczności, oznaczając bezpieczne ścieżki lub ostrzegając przed zagrożeniami. W porównaniu do większości tytułów z otwartym światem, w których mapy są domyślnie zagracone lub ledwo interaktywne, On the Beach daje graczom prawdziwe narzędzia do kartograficznej ekspresji.

Kiedy jednak otwierają się wrota APAS, te starannie rozmieszczone ikony zostają pogrzebane. To jest większy problem, na który wskazują gracze. W grze, w której komunikacja jest głównie wizualna i symboliczna, spam z prośbami o zaopatrzenie zagłusza niuanse.

Jeśli czytaliście naszą recenzję Death Stranding na PC, to wiecie, jak ważne dla rozgrywki są tempo i samotność. W On the Beach, o ile nie wyłączysz APAS ręcznie, twoje prośby o zaopatrzenie będą się mnożyć - podobnie jak wszystkich innych.

Żeby było jasne, niektórzy gracze nadal angażują się w ten system. Kilku z nich robi wszystko, by wypełnić losowe prośby, zwłaszcza w pobliżu tras o dużym natężeniu ruchu. Ale konsensus wydaje się być taki, że ta automatyzacja powinna być opt-in, a nie opt-out.

Jest na to proste rozwiązanie. Przejdź do ustawień APAS i wyłącz automatyczne żądania dostaw. Ta pojedyncza zmiana może pomóc przywrócić czytelność mapy, zmniejszyć bałagan i sprawić, że twój własny wkład będzie bardziej znaczący. Dopóki nie pojawi się łatka - lub dopóki zespół Kojimy nie dostroi systemu - może to być jedyne prawdziwe rozwiązanie.

To kolejny przykład na to, że Death Stranding 2 stara się zrównoważyć swój unikalny projekt gry wieloosobowej z agencją gracza. Pomysł "wątku" pozostaje silny. Ale podobnie jak w przypadku pominięcia bossa "udawaj, że wygrałeś", o którym mówiliśmy w naszym wcześniejszym artykule na temat pominięcia walki z bossem w Death Stranding 2, zapewnienie graczom zbyt dużej wygody może czasami odebrać to, co sprawia, że doświadczenie jest potężne.

Jak na razie społeczność już się dostosowuje. Niektórzy gracze umieszczają niestandardowe znaczniki w pobliżu skupisk automatycznych zadań z napisem "Ignoruj to" lub "Wyłącz APAS". To dziwnie pasujące - wykorzystanie narzędzi gry do skorygowania własnego przesadyzmu.

Death Stranding 2 to wciąż jedna z najlepiej wyglądających gier na rynku, o czym wspominaliśmy podczas omawiania jej projektu środowiskowego i nowej technologii wizualnej. Ale to piękno ginie, gdy interfejs zaczyna walczyć. Jak na grę o subtelnym połączeniu, system zaopatrzenia stał się zbyt głośny.

Dobra wiadomość? Gracze zwracają uwagę i po raz kolejny pokazują, jak bardzo zależy im na świecie Kojimy, tylko może z nieco mniejszą ilością spamu.