Recenzja hotelu Barcelona - styl bez satysfakcjonującej gry

Hotel Barcelona przybył z rodowodem, który wzbudził duże oczekiwania. Projekt łączy Swery'ego, znanego z Deadly Premonition, i Sudę51 z No More Heroes, dwóch twórców kojarzonych z silnymi autorskimi głosami i ekscentryczną stylistyką. Rezultatem jest roguelite 2.5D osadzony w nawiedzonym hotelu zamieszkanym przez seryjnych morderców, gdzie szeryf federalny USA o imieniu Justine dzieli swoje ciało ze złowrogą istotą zwaną Dr. Carnival. Konfiguracja obiecuje napięcie, osobowość i wagę narracyjną. Ukończona gra dostarcza fragmenty tych pomysłów, ale stara się je wspierać poprzez spójne systemy i wciągającą rozgrywkę.

Gra została po raz pierwszy zapowiedziana podczas Xbox TGS 2023, pozycjonując ją jako charakterystyczny roguelite akcji z silną tożsamością stylistyczną. Dwa lata później data premiery została oficjalnie ujawniona na Xbox TGS 2025, zamykając długą lukę naznaczoną ciekawością i oczekiwaniem fanów obu twórców.

U podstaw Hotel Barcelona leży podążanie za Justine, która szuka zemsty za śmierć ojca, co prowadzi ją do tytułowego hotelu. Każda śmierć prowadzi ją z powrotem do tej przestrzeni, która funkcjonuje zarówno jako centrum narracji, jak i centrum progresji. Dr Carnival, seryjny morderca dzielący jej ciało, działa jako niełatwy partner w jej misji wyeliminowania innych zabójców przebywających w budynku. Relacja między tymi dwiema postaciami zakotwicza fabułę, oferując wskazówki dotyczące konfliktu psychologicznego i ukrytych motywów, które odstają od pętli rozgrywki.

Dzięki recenzji Greysuna Moralesa na GameRant łatwiej jest zidentyfikować, gdzie projekt zawodzi i dlaczego z czasem nie udaje się utrzymać jego założeń. Recenzja opisuje, w jaki sposób główny pomysł pozostaje atrakcyjny, podczas gdy otaczająca go mechanika podważa go, tworząc rozdźwięk między koncepcją a wykonaniem.

Struktura gry jest zwarta. Istnieje tylko kilka głównych etapów, z których każdy został zaprojektowany jako loch 2D z wieloma pokojami prowadzącymi do spotkania z bossem. Zgodnie z recenzją, dotarcie do napisów końcowych zajmuje około sześciu do siedmiu godzin. Poziom trudności wzrasta wcześnie, nawet na normalnych ustawieniach, a wrogowie i bossowie zadają duże obrażenia i mają ograniczone możliwości leczenia. Taka konstrukcja gry wywiera presję na graczy od samego początku, często przed uzyskaniem dostępu do znaczących ulepszeń lub opcji obronnych.

Różnorodność wizualna okazuje się ograniczona. Morales zauważa, że etapy zlewają się ze sobą po wielokrotnym przejściu, z podobnym układem, niewyraźnym tłem i wrogami, którzy zachowują się i wyglądają podobnie. Podczas gdy portrety postaci podczas dialogów wyróżniają się ostrą grafiką 2D, środowiska w grze i modele wrogów opierają się na rozmytych teksturach, które nie pozostawiają silnego wrażenia. Animowane wprowadzenia bossów początkowo dodają klimatu, ale częste zgony zamieniają te momenty w przeszkody, które gracze szybko pomijają.

Pomiędzy biegami, hotelowy hub oferuje kilka systemów mających na celu pogłębienie pętli roguelite. Gracze mogą wydawać zebrane zasoby na broń, ulepszenia drzewka umiejętności, modyfikatory trudności i aktywności poboczne, takie jak pinball. Barman umożliwia wymianę przedmiotów, a opcjonalne modyfikatory zwiększają wyzwanie w zamian za lepsze nagrody. Jedna mechanika zasługuje na pochwałę za oryginalność: Fantomy. Ci widmowi sprzymierzeńcy pojawiają się podczas rundy, jeśli gracz wcześniej zginął na danym etapie, odtwarzając zarejestrowane działania z wcześniejszych prób. Maksymalnie trzy z nich mogą dołączyć jednocześnie, skutecznie tworząc kooperacyjną presję przeciwko bossom i trudnym starciom.

Walka pozostaje jednak najsłabszym ogniwem. Pomimo szerokiego wyboru broni, w tym narzędzi do walki wręcz i broni palnej, atakom brakuje wagi. Uderzenia nie oddają siły uderzenia, a ruch może wydawać się sztywny. Podczas gdy odblokowywanie umiejętności, takich jak parowanie, uniki i rozszerzone kombinacje, poprawia responsywność, Morales twierdzi, że system nigdy nie staje się satysfakcjonujący. Wczesna frustracja ustępuje miejsca niechętnej tolerancji, a nie mistrzostwu i przyjemności.

"Chciałem cieszyć się pętlą biegania po poziomach, ale po kilku zgonach odkryłem, że większość poziomów była dość podobna i nie do odróżnienia od siebie." - Greysun Morales.

Narracyjnie, gra sugeruje więcej niż dostarcza. Scenki przerywnikowe są rzadkie, a wiedza ujawniana jest rzadziej niż oczekiwano po wielokrotnych zgonach. Kiedy pojawiają się momenty fabularne, są one obiecujące, zwłaszcza w rozwijającej się dynamice między Justine i Dr. Carnival. Morales unika spoilerów, ale podkreśla, że ich relacja wyróżnia się jako najbardziej zapadający w pamięć aspekt doświadczenia, przyćmiewając walkę i projekt poziomów.

Zawartość po napisach końcowych zawiera sekrety, które oferują krótką satysfakcję, ale nawet te odkrycia nie są w stanie zmienić pozycji gry wśród silniejszych pozycji w gatunku. Przestrzeń roguelite jest zatłoczona tytułami, które przekształcają powtarzalność w rozmach, a trudność w naukę. Hotel Barcelona stara się osiągnąć tę równowagę. Wyzwania często wydają się bardziej karzące niż pouczające, a powtórzeniom brakuje zmienności potrzebnej do utrzymania powtarzających się przebiegów.

Recenzja Hotel Barcelona maluje obraz gry zdefiniowanej przez kontrast. Jej założenie jest pomysłowe, twórcy wnoszą rozpoznawalną wrażliwość, a niektóre mechaniki wykazują przebłyski kreatywności. Jednak ogólne doświadczenie nie spełnia tych ambicji. Walka nigdy nie osiąga płynności oczekiwanej od jej wpływów, środowiskom brakuje rozróżnienia, a elementy narracyjne pojawiają się zbyt rzadko, aby zakotwiczyć gracza przez frustrację.

HOTEL BARCELONA jest dostępny na PC za pośrednictwem Steam.

W ostatecznym rozrachunku Hotel Barcelona stanowi przykład tego, jak silna koncepcja może zawieść bez spójnego wykonania. Historia i postacie pozostawiają wrażenie, ale pętla rozgrywki nie wspiera ich z równą starannością. Dla graczy przyciągniętych przez nazwiska związane z projektem, gra oferuje ciekawość i chwile intrygi, ale nie trwałą satysfakcję, która definiuje najlepsze roguelity.