Demo Seasons Of Solitude pokazuje prehistoryczną grę strategiczną w ciągłym ruchu

Seasons Of Solitude buduje swoją tożsamość na niestabilnym gruncie, prehistorycznym krajobrazie, który nie chce się zatrzymać. Demo, które jest już dostępne na Steam, rozpoczyna się od samotnego wygnańca przemierzającego ręcznie malowane pustkowia, gdzie każdy krok ma swoją wagę. Teren zmienia się wraz z porami roku, dziką przyrodą i interwencjami samego gracza. Ta niestabilność nadaje turowej strukturze niezwykłego napięcia i nadaje ton grze, która traktuje swój ekosystem jako żywego partnera, a nie tło.

Świat jest ułożony na siatce heksów, a każdy kafelek reaguje na swój własny sposób. Zima wywiera presję na niedobór żywności, podczas gdy jaśniejsze miesiące oferują więcej miejsca do oddychania. Mniejsze zakłócenia pojawiają się w spokojniejszych zakątkach mapy: pszczoły blokują dostęp do drzew owocowych, duże zwierzęta wkraczają na uprawy, a powolne tempo wzrostu i rozkładu zmienia możliwości z jednej tury na następną. Wygnaniec ma narzędzia, by trzymać te siły na dystans, ale każde działanie pozostawia ślad. Wypędzenie zwierząt może oczyścić ścieżkę, ale może również przechylić równowagę otoczenia i popchnąć inną część ekosystemu w kłopoty. Gra wyznacza wyraźną granicę między kontrolą a konsekwencjami i pokazuje, jak wąska staje się ta granica, gdy w grę wchodzi przetrwanie.

Postęp opiera się na ograniczonej puli punktów, które regulują ruch i zadania specyficzne dla kafelków. Budowanie schronień, uprawianie kafelków, naprawianie uszkodzonych obszarów lub wytwarzanie przedmiotów, takich jak kamienne łopaty, konkurują o te same punkty. Zakończenie tury przesuwa rok do przodu, zacieśniając pętlę między decyzją a wynikiem. Nic w wersji demonstracyjnej nie sugeruje karkołomnego tempa, ale ciągły ruch świata powstrzymuje gracza przed popadnięciem w rutynę. Każdy wybór nieznacznie zmienia krajobraz, a te niewielkie zmiany kumulują się w nowe wyzwania.

Samotność sugerowana przez tytuł nie jest absolutna. Druga postać, opisana jako Echo, rzuca cień na wygnańca w dziwny i celowy sposób. Funkcjonuje jako równoległe ja, fizyczna ekspresja pragnień lub impulsów i może działać na świecie tak samo jak wygnaniec. Ich relacja kształtuje rytm gry. Trzymanie ich osobno zmniejsza ich łączny wpływ na środowisko, podczas gdy koordynowanie ich działań na różnych kafelkach tego samego typu daje bonusy. Echo nadaje warstwie strategicznej kolejny wymiar, prosząc gracza o myślenie w kategoriach sparowanych ruchów i wspólnych konsekwencji. Sugeruje to związek z estońskimi mitami, które zainspirowały ogólny projekt i nadały grze widmowy charakter.

Grafika przenosi wiele z atmosfery gry. Delikatne zielenie, ochry i odcienie ziemi tworzą scenerię, która na pierwszy rzut oka wygląda na osiadłą, ale nigdy nie przestaje się poruszać. Liście kołyszą się, woda migocze, a kafelki zmieniają się wraz z porami roku lub decyzjami. Efekt ten wspiera spokojny, refleksyjny ton, do którego zdają się dążyć twórcy gry. Samouczek może wydawać się nieco zagmatwany, zwłaszcza jeśli chodzi o odróżnianie poszczególnych kafelków od szerszych regionów, które zamieszkują, ale system wydaje się łatwy do opanowania, gdy gracz spędzi trochę czasu w pętli.

Ninjarithm Studio nie ustaliło daty premiery, choć demo oferuje wyraźne poczucie kierunku. Gra łączy w sobie presję przetrwania z powolną, turową rozgrywką, wymagając raczej uwagi niż szybkości. Kręgosłupem gry jest zmieniająca się mapa heksów. Wszystko wyrasta z tego niepokoju - wyzwania, niespodzianki i chwile spokoju między porami roku.

Demo Seasons of Solitude jest dostępne do pobrania na Steam.