Najbardziej wyczerpująca walka Clair Obscur ma swoje korzenie w Elden Ring

Najtrudniejszy boss w Ekspedycji 33 nie jest spotykany przez większość graczy, co potwierdzają statystyki. Mniej niż 16 procent graczy pokonało Simona, ukrytego wroga powiązanego z najwcześniejszą ekspedycją w grze i jednego z najstarszych sojuszników protagonisty Verso. Jego projekt, struktura i zachowanie stawiają go daleko poza standardową skalą trudności.

Niedawne pytania i odpowiedzi z twórcami gry wyjaśniły, dlaczego postać Simona została stworzona bezpośrednio na podstawie doświadczeń zespołu w walce z Malenią w Elden Ring.

Według reżysera Guillhaume'a Broche, Simon pojawia się późno i łatwo go przeoczyć. Dołączył do pierwszej ekspedycji z Verso, a później zniknął z głównego szlaku. Po odnalezieniu, zajmuje więzienie ze świecących mieczy głęboko w Otchłani pod Szkicami Renoira. Starcie rozpoczyna się spokojnie. Jego ruchy są powściągliwe, ataki ograniczone, a obecność dyskretna. Ta powściągliwość nie trwa długo. Walka rozszerza się na kilka faz, z których każda narasta pod względem szybkości, zadawanych obrażeń i zróżnicowania ataków. W drugiej fazie Simon staje się nieprzewidywalny i nieustępliwy, a długie łańcuchy karzą wahanie i błędy.

Rezultatem jest starcie, którego wielu graczy nigdy nie pokona. Pula zdrowia Simona pochłania stałe obrażenia, a jego nieprzewidywalne schematy zachowań uniemożliwiają proste zapamiętywanie. Nawet zoptymalizowane buildy mają problem z dotrzymaniem kroku. Ta reputacja doprowadziła do spekulacji na temat jego pochodzenia, co potwierdził teraz dyrektor kreatywny Sandfall Interactive.

„Kiedy graliśmy w Elden Ring, Malenia emanowała niezwykłą aurą, mimo że miała prosty design. Chcieliśmy przenieść tę prostotę na jednego z najtrudniejszych bossów” – powiedział Broche. „Chodzi o to, żeby na początku był nieco stonowany, wydawał się słaby, a potem w fazie 2 stał się absolutnym piekłem”. — Guillhaume Broche

Porównanie do Malenii koncentruje się mniej na grafice, a bardziej na strukturze. Walka Malenii w Elden Ring słynie z mylących pierwszych wrażeń, nagłych wzrostów poziomu trudności i karzących okienek regeneracji. Simon kieruje się tą samą logiką. Jego wczesna słabość zachęca do agresji, którą wykorzystują w późniejszych fazach. Gracze, którzy zaangażują się zbyt wcześnie, zostają uwięzieni w długich sekwencjach ataków z ograniczoną liczbą okazji do leczenia lub zmiany pozycji.

Broche wyjaśnił również, że rola Simona opiera się na narracji historycznej, a nie na spektaklu.

„Chcieliśmy zbadać, jak wyglądałby stary ekspedytor. To stary przyjaciel Verso z Ekspedycji Zero”. — Guillhaume Broche

Ta historia wyjaśnia umiejscowienie Simona poza główną ścieżką krytyczną. Nie jest on niezbędną przeszkodą, ale testem dla graczy, którzy chcą zgłębić temat. Jego wiek, izolacja i transformacja odzwierciedlają mechaniczną zmianę samej walki. Projekt postaci unika nadmiaru szczegółów, opierając się zamiast tego na ruchu i tempie, aby zdefiniować zagrożenie.

Sandfall Interactive podwoiło swoje zaangażowanie w tę filozofię. Aktualizacja po premierze, świętująca przyznanie nagród, dodała nowy wariant – Simona, Gwiazdę Niezgodnej. Ta wersja wzmacnia każdy element oryginalnej walki. Ataki są szybsze, okna obrażeń są bardziej ograniczone, a przetrwanie wymaga niemal perfekcyjnego wykonania. Studio umieściło ją jako opcjonalną zawartość skierowaną do graczy, którzy opanowali już oryginalną walkę.

Dodatek wzmacnia rolę Simona jako punktu odniesienia, a nie strażnika. Jego misją jest kwestionowanie mistrzostwa, a nie postępów. Jego niski wskaźnik ukończeń odzwierciedla tę intencję. Opierając najtrudniejszego bossa w Expedition 33 na jednym z najbardziej niesławnych starć we współczesnych grach RPG akcji, Sandfall Interactive zasygnalizowało gotowość do zapewnienia bezkompromisowego poziomu trudności dla wąskiej grupy odbiorców.

Projekt Simona podkreśla również szerszy trend. Twórcy gier coraz częściej odwołują się do wspólnych gatunkowych wzorców nie po to, by naśladować estetykę, ale by oddać napięcie emocjonalne. Napięcie wywoływane przez spotkanie, które wydaje się łatwe do opanowania, zanim przerodzi się w chaos, jest celowe. Nagradza cierpliwość, zdolność adaptacji i powściągliwość.

Dla graczy, którzy nigdy nie odnaleźli Simona, jego wpływ wciąż kształtuje reputację gry. Dla tych, którzy go odnaleźli, powiązanie z Malenią wyjaśnia teraz, dlaczego walka wydaje się tak dopracowana. Podobieństwo było celowe, a wyzwanie nigdy nie miało być uczciwe w konwencjonalnym sensie.