Konie Santa Ragione konfrontują się z władzą i nadużyciami w surowym portrecie grozy

Recenzja HORSES analizuje grę zbudowaną wokół przymusu, strachu i presji moralnej. Najnowsze dzieło Santa Ragione zanurza graczy w czarno-białym koszmarze ukształtowanym przez podporządkowanie i eskalację napięcia psychicznego. To świat, w którym każde działanie jest testem sprawczości, zmuszającym graczy do konfrontacji nie tylko z tym, co robią, ale także dlaczego to robią.

Niniejszy raport opiera się na recenzji Sary Thwaites na IGN, która śledzi strukturę, tematy i mechanikę gry, zwracając jednocześnie uwagę na jej bezkompromisowy ton. Jej relacja koncentruje się na tym, jak doświadczenie niepokoi od samego początku i staje się coraz bardziej opresyjne, gdy każde zadanie ujawnia nowe warstwy manipulacji i wyzysku.

Horses wystartowało w nietypowych warunkach. Valve odmówiło jej hostowania, blokując wydanie na Steam jeszcze przed premierą. Epic Games Store w ostatniej chwili zmienił zdanie, wstrzymując sprzedaż pomimo wcześniejszych planów. Ostatecznie GOG zaakceptował tytuł i stał się głównym punktem sprzedaży po zakazie Steam. Podział ten odzwierciedla szerszą debatę na temat zawartości gry i ograniczeń głównych witryn sklepowych.

Historia opowiada o Anselmo, 20-latku wysłanym z college'u na dwa tygodnie na wiejską farmę. Miejsce jest złe od momentu jego przybycia. "Konie" to nadzy ludzie w przymocowanych maskach, zredukowani do żywego inwentarza pod nadzorem rolnika, który nadzoruje każdy ruch ze sztywną kontrolą i niewypowiedzianą groźbą. Każdy obowiązek wpycha Anselmo głębiej w system zbudowany w celu złamania jego poddanych, a każda scena ujawnia, jak daleko sięga zasięg farmera. Farma staje się sceną, na której posłuszeństwo jest monitorowane, a każde odstępstwo wywołuje strach przed karą.

Prezentacja opiera się w dużej mierze na języku kina niemego. Karty tytułowe zastępują kwestie mówione, a ekran zmienia się między ziarnistym materiałem filmowym, wstawkami z żywą akcją i surowymi, statycznymi kompozycjami. Sceny opierają się raczej na kontraście niż na widowiskowości, pozostawiając widza zamkniętego na małych gestach lub powtarzających się ruchach, które stają się coraz bardziej niepokojące wraz z kontekstem. Słaby mechaniczny szum przewija się przez każdy segment, naśladując stare szpule filmowe i wyostrzając poczucie izolacji w grze. Ten powolny rytm tworzy napięcie nawet w rutynowych zadaniach.

Codzienne zadania wydają się proste: nakarmić psa, porąbać drewno, wyczyścić stajnie. Każda praca prowadzi jednak do sytuacji, które podważają wszelkie poczucie normalności. Brakuje sprzętu, przestrzeń magazynowa jest ograniczona, a zwierzęta - lub ludzie - wewnątrz zagród zmieniają się w nieprzewidywalny sposób. Nawet pies, kolejny zamaskowany jeniec, porusza się po okolicy z niepokojącą świadomością, która zakłóca zaplanowane trasy. Środowisko wydaje się żywe, ale wrogie, a jego najmniejsze zagrożenia pochodzą od istot ukształtowanych jako narzędzia do celów rolnika.

Sekwencje poszukiwań stanowią jedne z najbardziej intensywnych odcinków. Kiedy kilka koni ucieka, szlak prowadzi przez bramy farmy, kończąc się konfrontacją, która ujawnia przepaść między uwięzionymi w środku a tymi, którzy na chwilę się uwolnili. Te krótkie spotkania mają większą wagę niż wiele scenariuszy. Ich powściągliwość potęguje strach i kładzie nacisk na kontrolę i konsekwencje, a nie na szokowanie.

Lokalni mieszkańcy pogłębiają napięcie. Weterynarz, biznesmen, jego córka i ksiądz pojawiają się przez całe lato, zachowując się tak, jakby nic im nie dolegało. Ich krótkie rozmowy wskazują na milczącą aprobatę dla systemu farmera. Postacie te wzmacniają ideę, że farma jest tylko częścią większej hierarchii. Świat wokół Anselmo wydaje się współwinny, obojętny lub zrezygnowany, nie pozostawiając mu jasnej drogi wyjścia.

Sekwencje nocne, sny łączą się z pamięcią, popychając Anselmo do scen ukształtowanych przez traumę religijną i seksualną. Sekwencje te działają bez ekspozycji, wykorzystując symbole i przycięte obrazy zamiast wyjaśnień. Działają jak zawory ciśnieniowe, ujawniając emocjonalną wagę tego, co Anselmo znosi w ciągu dnia. Ich niejednoznaczność dodaje grze siły, dając graczom pole do interpretacji, zamiast rozwiązywać każdy obraz za nich.

Mechaniczne tarcia od czasu do czasu zakłócają tempo rozgrywki. Postępy zatrzymują się, gdy zadania nie uruchamiają nowych instrukcji lub gdy wymagane przedmioty ukrywają się za niepozornymi projektami. Te wąskie gardła przerywają czar starannie powściągliwego doświadczenia. Przeszukiwanie małej farmy w poszukiwaniu ukrytego przedmiotu może wydawać się nużące, gdy otaczająca narracja tak bardzo stara się utrzymać napięcie. Ta rozbieżność wyróżnia się, choć nie przyćmiewa mocniejszych elementów gry.

Horses trwa około trzech godzin, co odpowiada kontrolowanemu tempu rozgrywki. Krótki czas trwania pozwala skupić się na fabule, pozwalając każdej scenie służyć swojemu celowi bez przedłużania cierpienia gracza dla efektu. Zakończenie raczej wyostrza pytania, niż oferuje jasność lub zamknięcie. Miejsce Anselmo w tym systemie pozostaje trudne, a logika farmy utrzymuje się długo po ostatnim kadrze.

W recenzji zauważono, że Santa Ragione wykorzystuje interaktywność, aby wymusić refleksję, a nie nagradzać mistrzostwo. Celem jest dyskomfort gracza. Każde działanie rodzi pytanie o to, kto na nim korzysta i co oznacza zgodność w takiej strukturze. Ta różnica odróżnia Horses od innych horrorów, które opierają się na mechanice zagrożenia lub przetrwania. Tutaj zagrożenie tkwi w samym uczestnictwie.

Pomimo wad strukturalnych, Horses wyróżnia się bezkompromisową wizją. Siła narracji nie pochodzi z szoku, ale z cichego, stałego nalegania, aby gracz spojrzał bezpośrednio na wyzysk i rozważył swoją rolę w nim. Jego podejście może podzielić odbiorców, ale jego efekt jest trudny do odrzucenia.

Gra HORSES jest dostępna na PC(sklep GOG).