Tribute Games powraca do kosmicznych zakątków Marvela z pewną siebie, nierówną bijatyką

Recenzja gry MARVEL Cosmic Invasion ma na celu zbadanie, jak studio Tribute Games wykorzystuje znany styl bijatyk w jednym z najbardziej niesfornych wątków fabularnych Marvela. Rezultatem jest funkcjonalna, często angażująca gra akcji, która opiera się na solidnej konstrukcji postaci, aby zrównoważyć przewidywalność strukturalną i wąski zestaw przeciwników.

Ocena opiera się na recenzji Willa Borgera na IGN, który przedstawił tę produkcję jako śmiały eksperyment drużynowy, w którym sukces odniósł bardziej koncept i ekspresja postaci niż nowatorstwo na poziomie czy różnorodność przeciwników.

Fabuła Cosmic Invasion opiera się na Annihilusie i Fali Anihilacji, zagrożeniu, które przetacza się przez galaktykę z brutalną siłą klasycznego crossovera. Fabuła służy jako rusztowanie: na tyle stabilne, by zmusić zmieniającą się grupę bohaterów do stawiania czoła znanym punktom zapalnym. Tribute Games nie komplikuje fabuły w sposób wykraczający poza jej funkcję. Ciężar tożsamości przenosi się gdzie indziej, a mianowicie na grywalny skład i koncepcję budowania opartej na tagach bijatyki w ramach tradycyjnej struktury etap po etapie.

Skład ma dużą wagę. Tribute czerpie z wielu zakątków katalogu Marvela, a jego wybór odzwierciedla zainteresowanie wątkami kosmicznymi, a nie wąskim zestawem głównych bohaterów. Wolverine, Spider-Man, Storm i Kapitan Ameryka pojawiają się zgodnie z oczekiwaniami, ale dzielą miejsce z postaciami, które rzadko pojawiają się w grach akcji. Beta Ray Bill zastępuje Thora. Phyla-Vell wchodzi z zestawem umiejętności dostosowanych do ruchu i kontroli zasięgu. Cosmic Ghost Rider i Silver Surfer dodają im wyrazistości na ekranie. Rezultatem jest obsada, która balansuje między konwencjonalnością a ekscentrycznością, oparta na dopracowanych animacjach i wyrazistych sprite'ach.

Kierownictwo artystyczne w dużej mierze kształtuje atrakcyjność gry. Postacie poruszają się z dbałością o szczegóły: włosy, ubrania i postawa zachowują się z wystarczającą szczegółowością, by duszki wydawały się żywe, a jednocześnie prezentacja unika wizualnej przesady. Znajomość akcji opartej na pikselach w Tribute pozwala każdemu bohaterowi zajmować odrębną przestrzeń fizyczną. Napięta postawa Wolverine'a kontrastuje z masywniejszą sylwetką She-Hulk. Phyla-Vell wydłuża zasięg miecza i teleportuje się do niego, aby utrzymać presję. Silny atak promieniem Iron Mana naśladuje szerokie zamachy superbohaterów z gier walki, a Nova przebija się przez skupiska przeciwników przeszywającymi seriami. Te różnice pomagają postaciom uniknąć zlewania się w jedno tempo, nawet gdy dwie postacie pełnią podobne role bojowe.

Jakość dźwięku wzmacnia tożsamość wizualną. Głosy są na tyle ściśle dopasowane do ustalonych interpretacji, że doświadczeni czytelnicy lub widzowie mogą bez problemu rozpoznać dobór tonów. Ta spójność sprawia, że lista utworów wydaje się być starannie wyselekcjonowana, a nie zmontowana na miarę.

Etapy rozgrywają się w rozpoznawalnych lokacjach Marvela: między innymi w Nowym Jorku, Wakandzie, Savage Land, Genoshy i Forcie Galactus. Każdy z nich korzysta z podstawowych zagrożeń środowiskowych i krótkich podtras, które okazjonalnie rozgałęziają się i łączą. Etapy trwają około dziesięciu do piętnastu minut, co podkreśla szybkie tempo, ale ogólna struktura rzadko wykracza poza bezpieczne konwencje. Wyzwania oferują cele poboczne powiązane albo z konkretnymi postaciami, albo z samym etapem. Zachęcają do eksperymentowania z obsadą, choć nie zmieniają konfiguracji rozgrywki z chwili na chwilę.

Głównym celem Cosmic Invasion jest interakcja postaci podczas walki. System tag team pozwala każdemu graczowi kontrolować dwóch bohaterów, zamieniając się nimi i prosząc nieaktywnego partnera o asystę. Asysty mogą wydłużać kombinacje, wystrzeliwać wrogów lub odpalać umiejętności specjalne, które resetują odstępy między bohaterami. System ten umożliwia improwizację nawet przy statycznym projekcie poziomu. Znajdowanie uzupełniających się kombinacji – na przykład połączenie specjalisty walczącego na dystans z brutalnym wojownikiem – tworzy poczucie odkrywania, które przetrwa całą kampanię.

Zróżnicowanie walki zwiększa się w trybie kooperacji. W rozgrywce może uczestniczyć maksymalnie czterech graczy, z których każdy zarządza dwiema postaciami. Płynność rozgrywki staje się bardziej chaotyczna, ale jednocześnie bardziej pomysłowa, ponieważ czas asysty i wybór tagów zyskują na wartości, gdy wielu graczy koordynuje lub zderza się w przestrzeni wspólnej. Postacie awansują niezależnie, zyskując zdrowie i pasywne ulepszenia, które nagradzają ciągłe korzystanie z nich, bez ograniczania graczy do sztywnych ścieżek rozwoju.

Pomimo tych zalet, różnorodność przeciwników pozostaje ograniczona. Większość starć opiera się na powtarzającym się zestawie sługusów, różniących się jedynie kolorem lub drobnymi zmianami w zachowaniu. Jest to typowe dla gatunku, ale staje się bardziej zauważalne, gdy lista postaci jest tak zróżnicowana. Walki z bossami zapewniają skoki osobowości, choć niektóre z nich wyraźnie służą jako zapowiedź bohaterów, którzy dołączą do listy później. Takie starcia mogą prowadzić do niezamierzonego humoru, na przykład gdy Srebrny Surfer wielokrotnie spada z platformy windy i unosi się z powrotem na górę, aby rozegrać kolejną rundę.

Pomiędzy misjami, Krypta oferuje odskocznię od walki. Laboratorium Bohaterów śledzi postępy, a Akta Nova Corps zawierają krótkie wpisy fabularne o bohaterach i wrogach. Utwory muzyczne odblokowują się stopniowo, a Matryca Kosmiczna pozwala graczom wydawać zdobyte Kostki, aby otwierać nowe palety, profile i dodatkowe pliki. Matryca może również tworzyć wizualne wzory w zależności od wybranych węzłów, zapewniając niewielką, ale przyjemną warstwę personalizacji.

Kampania obejmuje piętnaście etapów plus samouczek, a jej ukończenie zajmuje około trzech godzin przy pierwszym podejściu. Jej długość pasuje do gatunku, ale ogranicza zakres eskalacji. Ruch i walka zachowują przejrzystość i dynamikę, choć powtarzalność typowych typów wrogów uniemożliwia stopniowe narastanie napięcia. System tagów łagodzi to, pozwalając graczom na zmianę strategii w trakcie rozgrywki, ale same starcia rzadko wykorzystują mechanikę do granic możliwości.

Tryb kooperacji znacznie podnosi poziom rozgrywki. Projekt Tribute sprzyja społecznemu rytmowi wspólnej gry beat 'em up, gdzie satysfakcja płynie z wielowarstwowych ataków, zsynchronizowanych asyst i narastającego hałasu nakładających się umiejętności specjalnych. Gra solowa pozostaje solidna, ale gra wydaje się stworzona z myślą o grupach.

Wartości produkcyjne Cosmic Invasion niosą ze sobą solidny, spójny przekaz, nawet przy zachowawczych założeniach mechaniki. Spritework pozostaje spójny, jakość animacji nigdy nie spada, a ścieżka dźwiękowa jest zgodna z zamierzonym tonem. Gra korzysta z bogatej historii Tribute, oferując akcję skupioną na postaciach, i konsekwentnie reprezentuje kosmiczną domenę Marvela, nie uciekając się do kinowych schematów.

Wady gry koncentrują się na znanych obszarach: wąskich listach przeciwników, przewidywalnym przepływie poziomów i niewielkiej presji strategicznej. Żadne z nich nie psują rozgrywki, ale uniemożliwiają grze osiągnięcie tak ostrej granicy, jaką osiągają niektórzy konkurenci z tego gatunku. Projektanci eksperymentują z systemem tagów, a nie z różnorodnością strukturalną, pozostawiając znaczną część innowacji różnicom między postaciami, a nie zmianom między etapami.

Mimo to, szeroki wachlarz i bogactwo zestawów ruchów oferują wymierną wartość powtarzalności. Bohaterowie wydają się na tyle wyjątkowi, że zmiana ich zmienia podejście graczy do kontroli tłumu, mobilności i czasu zadawania obrażeń. Gra nagradza granie kilkoma postaciami jednocześnie, a nie tylko jedną główną, ponieważ skupienie się na tagach sprawia, że synergia jest ważniejsza niż odizolowane mistrzostwo.

Tribute wykorzystuje uniwersum Marvela, aby wspierać eksperymenty, a nie je przyćmiewać. Skupiając się na postaciach kosmicznych i niszowych, gra unika nużącego elementu typowego dla adaptacji MCU. Jej ton wpisuje się w klasyczne wątki fabularne: wysokie stawki, proste konflikty i silne skupienie na akcji zespołowej. Nigdy nie próbuje rozbudowanej narracji ani wywrotowych zwrotów akcji; wykorzystuje fabułę jako ramę wokół obsady i walki.

Skromny rozmach Cosmic Invasion dobrze współgra z wyrazistą obsadą. Gra nie została zaprojektowana jako punkt odniesienia dla gatunku, ale jako stabilna, powtarzalna bijatyka z nowatorskim systemem tagów i niezwykle eklektycznym doborem bohaterów. Jej najbardziej udane elementy tkwią w sposobie animacji, interakcji i łączenia się bohaterów, a nie w etapach, przez które przechodzą. Gra ma stały rytm: przebijaj się przez fale, zmieniaj bohaterów, korzystaj z asyst, awansuj na wyższy poziom, testuj nową parę i ruszaj dalej. Ta spójność staje się zaletą, gdy gracze zaakceptują ograniczenia projektu.

W końcowych etapach rytm pozostaje stały. Gra oferuje znane starcia, godne uwagi walki z bossami i stałe okazje do testowania nowych kombinacji. Zróżnicowanie między bohaterami podtrzymuje zaangażowanie nawet przy powtarzającej się formacji przeciwników. Dbałość Tribute o szczegóły animacji i zestaw umiejętności nadaje każdej zamianie cel i pomaga utrzymać tempo walki nawet w wolniejszych sekwencjach.

Opcjonalne systemy Vault i Matrix oferują łagodne, długoterminowe cele dla graczy nastawionych na ukończenie gry. Nie zmieniają one rozgrywki, ale przedłużają poczucie postępu. Dla graczy przyzwyczajonych do gier typu beat 'em up, systemy te działają jako lekkie, peryferyjne zachęty.

Cosmic Invasion rozwija się, gdy gracze skłaniają się ku eksperymentom i rozgrywce kooperacyjnej. Systemy gry nagradzają ciekawość, a lista postaci pozwala na zróżnicowane ścieżki kampanii. Ograniczenia gry wynikają z konserwatywnego projektu poziomów i wąskiej grupy przeciwników, a nie z jej podstawowej mechaniki.

Jako kompletny pakiet, Cosmic Invasion to kompetentna, oparta na postaciach bijatyka, stworzona przez kunszt studia Tribute Games. Gra oferuje przystępną akcję drużynową, ekspresyjną grafikę sprite'ów i utalentowaną obsadę zaczerpniętą z kosmicznego katalogu Marvela. Nie redefiniuje gatunku, ale spełnia swoje cele dzięki przejrzystości i spójności.

Cosmic Invasion to solidne uzupełnienie portfolio studia. Podkreśla wartość przemyślanego projektu listy postaci i dowodzi, że nawet powściągliwe pomysły mechaniczne mogą udźwignąć całą grę, jeśli zostaną starannie zrealizowane. Jej tożsamość wywodzi się z bohaterów i ich interakcji, a ten fundament pozostaje niewzruszony przez cały okres jej istnienia.

MARVEL Cosmic Invasion jest dostępny do grania na PC (Steam)