Recenzja Kirby Air Riders: Odrodzenie, które mocno szarżuje

Od samego początku tytuł zapowiada swoje zamiary: ponad 20 maszyn o różnym sterowaniu, porównywalna liczba jeźdźców, każdy z różnymi statystykami i specjalnymi ruchami, a także opcje do odblokowania ułożone tak gęsto, że gracz prawie w nich tonie.

Nowa odsłona serii, Kirby Air Riders, jest ambitna i dopracowana. W swojej recenzji dla IGN, Logan Plant twierdzi, że gra stanowi "znaczący krok naprzód".

"Poprawa od Air Ride na GameCube do Air Riders na Switch 2 jest tak ogromna, że wydaje się, jakbyśmy przeskoczyli prosto ze Smash 64 do Ultimate bez żadnych sequeli pomiędzy".

Sterowanie opiera się na minimalistycznym fundamencie: jeden główny przycisk do hamowania/doładowania, lewy drążek do sterowania i szybowania. Ta prostota jest zamierzona, ale również szybko podnosi jedno z głównych napięć w grze. Jak zauważa Plant, "ślizganie się po zakrętach na pływającej maszynie nie wydaje się na początku naturalne", a niektóre maszyny narzucają dziwactwa (na przykład można sterować tylko podczas hamowania). Efekt: doświadczenie wyścigowe, które zapewnia surową prędkość i pęd, ale wymaga dostosowania się.

W standardowym trybie wyścigów, nazwanym "Air Ride", szablon jest znajomy - wyścigi dla sześciu graczy, znane tory, driftowanie, przyspieszanie, szybowanie. Jednak wykonanie jest mocniejsze niż w poprzednim tytule. Kiedy się ścigasz, przeciwnicy zostawiają gwiezdne szlaki, a ty jesteś zachęcany do podążania za ich liniami, do wdychania wrogów lub szybkiego obracania maszyny, do lądowania skoków w kwadracie, aby nabrać prędkości. Mechanika ta podnosi pułap umiejętności w grze.

"W Air Riders jest więcej rzeczy do rozważenia, które podnoszą pułap umiejętności do zadowalającego poziomu".

Projekt toru wyróżnia się na tle innych. Jednym z ulubionych torów Logana jest "Mount Amberfalls", zjazdowy sprint przez zalesione zbocza, dużą prędkość, zwrotnice, ślizgi i rozgałęziające się ścieżki. Powracające trasy pomagają zakotwiczyć doświadczenie. Nowe tory przypominają kolejkę górską; starsze są prostsze, ale nadal dają frajdę. Kontrast ten podkreśla, jak bardzo deweloperzy poszli naprzód w sequelu.

Systemy sieciowe są solidne: lobby obsługuje 32 graczy, istnieje swobodny i rankingowy matchmaking, a także system zaproszeń dla znajomych, co jest godne uwagi w dużym tytule "Nintendo". Logan stwierdził, że rozgrywka sieciowa była "bardzo płynna" podczas testów przed premierą. Obecność tak solidnych funkcji sieciowych sugeruje zaangażowanie w długowieczność.

Gra nie jest jednak pozbawiona wad. Podstawowy schemat sterowania jest ograniczony przez własną historię. Nawet z ulepszeniami, podejście oparte na jednym przycisku sprawia, że niektóre tryby wydają się rozciągnięte poza to, co mechanika może czysto wspierać. W trybie "Road Trip" (kampania dla jednego gracza przekształcająca inne tryby w małe wyzwania) zadania zorientowane na walkę są szczególnie niewygodne: atakowanie konkretnego rywala w szalonym wyścigu ujawnia ograniczenia zestawu sterowania.

"To po prostu nie jest wystarczająco precyzyjne, by to wspierać".

W "Top Ride", trybie wyścigów z lotu ptaka inspirowanym oryginałem, doświadczenie jest krótsze, prostsze - niemalże refleksja. Logan opisuje go jako "najsłabszą część Air Riders... tak naprawdę działa tylko jako szybkie odwrócenie uwagi". W trybach takich jak ten, rozległość tytułu staje się raczej obciążeniem niż atutem.

Największą atrakcją pozostaje "City Trial", tryb swobodnej bitwy, w którym do 16 jeźdźców wpada na otwartą mapę miasta, zbiera ulepszenia, buduje maszyny, a następnie rywalizuje w jednej z kilku minigier. Logan pisze: "Ponad 20 lat później, City Trial wciąż jest główną atrakcją tego pakietu". Opisuje on nurkowanie w wulkanach, znajdowanie power-upów na odległych wyspach, walkę z losowymi bossami, a wszystko to podczas próby stworzenia jak najsilniejszej maszyny w wyznaczonym czasie. Ten tryb zapewnia chaos i radość w równym stopniu, szczególnie gdy gra się z przyjaciółmi. Osiągi techniczne stoją na wysokim poziomie: Logan zaobserwował, że gra działa w 60 klatkach na sekundę w trybie dla jednego gracza i utrzymuje tę wartość nawet przy czterech graczach na ekranie, z jedynie sporadycznymi czkawkami.

City Trial ma jednak swoje własne dziwactwa: w dużych sesjach wieloosobowych końcowa minigra jest wybierana w taki sposób, że znajomi nie mogą skończyć w tym samym wydarzeniu, co osłabia wspólne chwile towarzyskie. Logan wskazuje to jako wybór projektowy, który czasami działa na niekorzyść doświadczenia. Pisze: "Czasami jednak City Trial staje się zbyt gorączkowe, do tego stopnia, że graniczy z przytłaczającym". Poczucie utraty kontroli jest nieodłącznym elementem tego trybu, ale może odstraszyć niektórych graczy.

Jednym z obszarów, w którym gra się wyróżnia, jest regrywalność. Dzięki 750 osiągnięciom rozmieszczonym w różnych trybach, znaczącym elementom do odblokowania (postacie, pojazdy, tory, muzyka) i stylowi progresji, który nagradza cele poboczne i mistrzostwo, gra zapewnia długoterminowe zaangażowanie. Plant pisze, że po "ponad 25 godzinach" wciąż miał "ponad sto" odblokowań. Co więcej, w grze nie ma mikrotransakcji za prawdziwe pieniądze: ekonomia w grze pozwala na personalizację wyłącznie za pomocą zarobionej waluty. Widać to zaangażowanie w uczciwość i głębię.

Wizualnie i dźwiękowo gra dobrze wykorzystuje swój rodowód. Ekran wyboru postaci zawiera spikera, który wykrzykuje każdą kombinację maszyny i jeźdźca. Odtwarzacz muzyki pozwala kontrolować częstotliwość odtwarzania każdego utworu. Zasady i personalizacja są bardzo rozbudowane. Wszystko to łączy się w pakiet, który wydaje się dopracowany i świadomy swojego dziedzictwa.

"Wszystko, co robisz, przynosi ci pieniądze... Nieustannie odblokowujesz osiągnięcia, o których istnieniu nie wiedziałeś".

Ostateczny werdykt: Kirby Air Riders nie jest idealne. Nie zastąpi takich hitów jak Mario Kart 8 Deluxe czy Super Smash Bros. Ultimate w ich domenach. Schemat sterowania pozostaje niekonwencjonalny i mniej przystępny niż w typowych gokartach; głębia rywalizacji nie dorównuje najlepszym tytułom z gatunku bijatyk czy wyścigów precyzyjnych.

"Nie jestem pewien, co jest bardziej szalone: fakt, że Kirby Air Riders istnieje, czy fakt, że jest tak świetny".

Jeśli zaakceptujesz jego dziwactwa - śliskie maszyny, podejście z jednym przyciskiem, gorączkowy tryb bitwy w otwartym świecie - znajdziesz grę wyścigową z prawdziwym charakterem, bogatą zawartością i chęcią zrobienia czegoś innego. Jeśli zależy ci na prostej rozgrywce, może to nie być idealny wybór. Ale jeśli jesteś skłonny pochylić się nad formułą, zostaniesz nagrodzony żywą, nieoczekiwaną kontynuacją, która popycha niszę w coś znaczącego.