Rok 2025 był przełomowy dla gier ninja

Gry ninja osiągnęły w 2025 roku niespotykany dotąd poziom koncentracji, z siedmioma znaczącymi premierami, obejmującymi wskrzeszenia klasycznych modeli, nowe interpretacje i techniczne rewolucje. Rok ten przyniósł tytuły skupione na ninja na niemal każdej głównej platformie, łącząc wysokobudżetowe produkcje z wąsko zakrojonymi grami akcji i historycznymi kolekcjami. W przypadku gatunku, który od końca lat 80. i początku XXI wieku przechodził długą, uśpioną fazę, liczba i jakość premier oznaczały zmianę. Wiele z tych gier nie tylko powracało do znanych mechanik. Udoskonalały systemy skradania się, przebudowywały tempo walki i na nowo analizowały możliwości współczesnej akcji ninja.

Dzięki Polygon, relacje przez cały rok śledziły, jak te premiery docierały do odbiorców z różnych zakątków branży, a jednocześnie łączyły je wspólne przekonanie o słuszności projektu. Rezultatem nie był pojedynczy, dominujący hit, ale stała obecność, która utrzymywała akcję ninja w centrum uwagi przez cały kalendarz.

Assassin's Creed Cienie

Assassin's Creed Shadows w końcu przeniósł długoletnią serię Ubisoftu do feudalnej Japonii. Gra podzieliła się na dwie główne postacie, ale jej systemy skradania koncentrowały się na kunoichi Naoe. Jej projekt skupiał się na unikach, pozycjonowaniu i wykorzystaniu otoczenia, a nie na bezpośredniej konfrontacji. Zamki stały się wielowarstwowymi przestrzeniami, które nagradzały planowanie tras, przemieszczanie się w pionie i wyczucie czasu.

„W przypadku Naoe chodzi o unikanie bezpośredniego starcia z przeciwnikami, co działa na korzyść gry” – napisał Colp.

„Ubisoft opanował już wspinaczkę po ścianach i poruszanie się po nich, więc gdy grasz w trybie skradania, zamki zamieniają się w trójwymiarowe łamigłówki.” — Tyler Colp

Model skradania kładł nacisk na regenerację, a nie na karę. Wykrycie nie kończyło starć, ale je zmieniało, zmuszając graczy do korzystania z terenu, ciemności i dróg ucieczki. Choć gra pojawiła się w atmosferze dyskusji na temat jej zakresu i struktury, jej mechanika skupiona na ninja wyróżniała się w katalogu Ubisoftu.

Chimera ostrza

Blade Chimera podeszła do akcji ninja z innej perspektywy. Stworzona jako metroidvania przez Team Ladybug i WSS Playground, łączyła broń palną, walkę wręcz i nadprzyrodzone narzędzia. W centrum uwagi znajdował się Lux, zmiennokształtny demoniczny miecz o wielu funkcjonalnych formach. Lux mogła pełnić rolę tarczy, odbudowywać brakujące platformy, pełnić rolę liny lub przekształcać się w napęd.

Tempo gry opierało się na eksperymentach, a nie na powtarzalności. Starcia zachęcały do zmiany narzędzi w trakcie walki, a zagadki polegające na przemierzaniu terenu wykorzystywały Lux zarówno jako broń, jak i infrastrukturę. Projekt gry położył nacisk mniej na postać gracza, a bardziej na samą broń, zmieniając sposób, w jaki podmiotowość działała w obrębie gatunku.

Ninja Gaiden 2 Czarny

Ninja Gaiden 2 Black zadebiutowało bez ostrzeżenia i natychmiast podniosło poprzeczkę oczekiwań wobec serii. Zbudowane na silniku Unreal Engine 5, zaprezentowano najczystszą i najbardziej zrównoważoną wersję Ninja Gaiden 2 dostępną w 2025 roku. Wydanie zachowało strukturę i intensywność oryginalnej wersji na konsolę Xbox 360, jednocześnie ulepszając oprawę graficzną i wydajność.

Remaster pominął niektóre sceny i zachował pewne problemy z tradycyjnym designem, ale doprecyzował kierunek rozwoju Team Ninja. Aktualizacja pokazała ponowne zaangażowanie w serię i zasygnalizowała, że starsze systemy akcji nadal mogą konkurować, jeśli zostaną przebudowane z umiarem.

Ninja Gaiden 4

Ninja Gaiden 4 próbowało zerwać z własnym rodowodem. Stworzone przez Team Ninja we współpracy z PlatinumGames, wprowadziło Yakumo, nowego bohatera powiązanego z wrogim klanem ninja. Gra kładła nacisk na mistrzostwo techniczne i wielowarstwowe systemy walki, ale jej ogólna struktura wydawała się oszczędna.

„Dzięki nowym postaciom, trudnym wyzwaniom i bogatemu zbiorowi technik do dopracowania Ninja Gaiden 4 to fascynująca alternatywa, która pomaga unowocześnić formułę akcji ninja 3D” – zauważono w recenzji serwisu Polygon. — Polygon Review

Choć mechanika nagradzała precyzję, ogólne wrażenia z gry podzieliły graczy. Ambicje były oczywiste, ale wykonanie pozostawiało nierówne odstępy między starciami.

Ninja Gaiden Ragebound

Ninja Gaiden Ragebound dostarczyło jedno z najbardziej wciągających doświadczeń roku. Stworzone przez The Game Kitchen, przywróciło serię do dwuwymiarowej akcji z przewijanym bokiem. Gra wprowadziła dwóch bohaterów, których umiejętności z czasem się połączyły, tworząc jeden, ewoluujący zestaw umiejętności bojowych.

Prezentacja łączyła grafikę pikselową ze współczesnymi standardami animacji. Muzyka czerpała z wcześniejszych er Ninja Gaiden, ale bez imitacji. Precyzyjne sterowanie i szybkie resetowanie utrzymywały wysoki poziom dynamiki, dzięki czemu gra była przystępna, ale nie umniejszała jej wyzwania.

Shinobi: Sztuka zemsty

Shinobi: Art of Vengeance ożywiło długoletnią serię gier Segi, nadając jej jasno określoną tożsamość. Czerpiąc z gier Shinobi z ery Genesis i progresji w stylu Metroid, gra kładła nacisk na przemyślane walki, zagadki i eksplorację.

Projekt poziomów wymagał od graczy odczytywania schematów przeciwników i odblokowywania umiejętności poruszania się po kolei. Kierownictwo artystyczne unikało pułapek nostalgii, stawiając zamiast tego na przejrzystość i ruch. Miejsce gry w zestawieniu 50 najlepszych gier Polygon z 2025 roku podkreślało jej jakość wykonania.

Kolekcja Ostatni Ninja

Kolekcja The Last Ninja ukazała się pod koniec roku, gromadząc przełomowe tytuły z ery Commodore 64 i Amigi. Kolekcja zawierała trylogię The Last Ninja oraz powiązane z nią gry walki. Choć zmodernizowane tytuły zdominowały nagłówki gazet, ta kompilacja zachowała zachodnie korzenie gatunku.