Recenzja Hades 2 - sequel, który podnosi rangę arcydzieła Supergiant

Nadszedł Hades 2, oznaczający pełny powrót uznanej serii roguelike Supergiant Games. W najnowszej odsłonie studia gracze wcielają się w Melinoë, córkę Hadesa i Persefony, która podejmuje walkę ze swoim dziadkiem, Chronosem, Tytanem Czasu.

Oficjalna data premiery Hades 2 została ustalona na 25 września 2025 roku, po ponad roku prac nad grą we wczesnym dostępie.

Niniejsza recenzja opiera się na relacji pierwotnie opublikowanej przez Leanę Hafer dla IGN, która pochwaliła sequel jako "jedną z najlepszych prac Supergiant na prawie każdym poziomie", zwracając uwagę na to, jak udoskonala, rozszerza i remiksuje fundamenty położone przez pierwszą grę.

Założenie zaczyna się nagle, odzwierciedlając bezpośredni rozmach narracji poprzednika. Melinoë zostaje wrzucona do akcji z niewielką ekspozycją, co jest celowym wyborem, który podkreśla odkrywanie poprzez zabawę. Dla graczy, którzy wkraczają do sequela bez ponownego grania w Hadesa lub tych, którzy pominęli wersję wczesnego dostępu, pierwsze godziny mogą wydawać się dezorientujące. Jednak wraz z rozwojem obsady postaci ta początkowa niepewność zostaje zastąpiona głębokim połączeniem z bogatym zespołem bogów, tytanów i mitycznych postaci.

Grafika i projekty postaci Supergiant ponownie zajmują centralne miejsce. Statyczne portrety zyskują subtelne szczegóły animacji, które wzmacniają ich obecność. Nemesis wyłania się jako rywal, który zmienił się w sojusznika w dynamicznym łuku, podczas gdy Hekate uosabia zarówno mentora, jak i niechętnego opiekuna. Olimpijczycy powracają z wielowarstwowymi osobowościami, które wykraczają poza archetypy, a aktorstwo głosowe na całej planszy wspiera to zniuansowane pisanie. Gra rozwija się dzięki swojej zdolności do nadawania znaczenia interakcjom, z systemami dialogowymi zdolnymi do reagowania na setki kontekstowych wariacji.

Mechanicznie, Hades 2 opiera się na swojej strukturze roguelike, oferując dwie różne nocne ścieżki. Gracze mogą zejść do Tartaru, aby zmierzyć się z Chronosem lub wspiąć się na Olimp, aby walczyć z oblężeniem jego sojuszników. Każda trasa oferuje unikalne środowiska, bossów i rozgałęziające się struktury, które sprawiają, że powtarzające się przebiegi są świeże. Na przykład, miasto Ephyra oferuje graczom dziesięć ulic, z których każda zawiera inne wyzwanie i wymaga starannego planowania, które bitwy należy traktować priorytetowo. Ten podwójny system tras skutecznie podwaja różnorodność biegów i zapobiega powtarzalności, która może osłabić regrywalność roguelike.

Walka przeszła znaczące zmiany wraz z inspirowanym wiedźmami stylem gry Melinoë. Podczas gdy Zagreus uosabiał wojownika, Melinoë skupia się na magicznej kontroli i strategicznym zarządzaniu zasobami. Jej broń obejmuje podwójne pochodnie zapewniające szybką mobilność, masywny topór, który przekształca się w kosę, oraz inne warianty, które radykalnie zmieniają dynamikę walki. Uniwersalna umiejętność rzucania wprowadza pułapki na pole bitwy, zachęcając do taktycznego rozmieszczenia przeciw trudniejszym wrogom. To tematyczne rozróżnienie sprawia, że nawet jeśli struktura przypomina oryginał, odczucia z walki są zupełnie inne.

Supergiant przerobił również bonusy. Każdy Olimpijczyk oferuje cenne opcje, a żadna z nich nie została zdegradowana do statusu wypełniacza. Pokrewieństwa żywiołów dodają kolejną warstwę strategiczną, ponieważ bonusy oddziałują teraz poprzez esencje, które uruchamiają warunkowe premie. Selene, reprezentująca księżyc, wprowadza zdolności Hex, funkcjonujące jako ostateczne umiejętności, które można dostosować za pomocą drzewek talentów podczas run. Systemy te zachęcają do eksperymentowania i nagradzają budowanie synergii, zapewniając, że każda próba jest inna.

Postępy wykraczają poza walkę. Stałe ulepszenia za pomocą kotła Hekate, elementy rolnicze i zwierzęce zwierzęta rodzinne wzbogacają pętlę między biegami. Dodatki te zachowują równowagę między różnorodnością a dostępnością, oferując nowe systemy bez przytłaczania graczy. W przeciwieństwie do niektórych kontynuacji, które rozdmuchują mechanikę, Hades 2 kuratoruje je z przemyślanym tempem, stale ujawniając świeżą zawartość przez dziesiątki godzin.

Muzyka po raz kolejny definiuje emocjonalny wydźwięk gry. Ścieżka dźwiękowa Darrena Korba łączy eteryczne melodie, lofi beaty i heroiczne motywy w spójną tożsamość. Utwory takie jak "Moonlight Guide Us", wykonywane z powracającą wokalistką Ashley Barrett i aktorką Melinoë, Judy Alice Lee, podnoszą kluczowe momenty z nawiedzającym pięknem. Bitwy z bossami, takie jak walka Scylli i Syren, integrują muzykę bezpośrednio z rozgrywką, dynamicznie zmieniając utwory w miarę pokonywania wrogów. Rezultatem jest ścieżka dźwiękowa, która pasuje do dwoistości melancholii i energii gry.

Pod względem technicznym Hades 2 działa płynnie na wszystkich platformach, choć czytelność na Switch 2 stanowi okazjonalne wyzwanie. Powiększone perspektywy w ruchliwych walkach mogą przesłaniać małe animacje wrogów, przez co tryb przenośny jest mniej idealny do precyzyjnego działania. Gra w trybie zadokowanym lub na PC rozwiązuje te problemy, podkreślając wizualną przejrzystość i szczegółowość gry.

Struktura narracyjna sequela odzwierciedla cykliczną fabułę oryginału, ale z dodatkową elastycznością. Możliwość wyboru alternatywnych ścieżek pozwala graczom ominąć bossów, którzy okazali się frustrujący, oferując naturalną ulgę. Postęp fabularny wymaga zwycięstw na obu ścieżkach, zapewniając różnorodność, a jednocześnie prowadząc graczy do kulminacyjnej konfrontacji z Chronosem. Po drodze łuki postaci przeplatają się z rozgrywką w sposób, który wzmacnia inwestycję. Relacje z postaciami takimi jak Nemezis i Hekate zapewniają emocjonalne ugruntowanie, a scenariusz zachowuje mieszankę humoru, tragedii i mitycznej reinterpretacji, która sprawiła, że pierwsza gra była niezapomniana.

Supergiant zachowuje również poczucie odkrywania kluczowe dla oryginału. Fragmenty dialogów, szczegóły środowiskowe i ukryte mechaniki pojawiają się z zaskakującą częstotliwością. Nawet po pięćdziesięciu godzinach, jak zauważono w recenzji, wciąż pojawiają się nowe interakcje i ulepszenia, podkreślając głębię zawartości. Ta długowieczność jest wzmocniona przez wybory projektowe, które nagradzają ciekawość i eksperymenty, zapewniając, że pętla umierania i ponawiania prób jest celowa, a nie powtarzalna.

Humor w grze pozostaje ostry. Spotkania, takie jak pop-rockowy występ Syren, łączą absurd z wyzwaniem, podczas gdy dialog między bogami regularnie podważa oczekiwania dotyczące mitologicznej powagi. Jednocześnie Hades 2 zachowuje introspektywną jakość swojego poprzednika, zastanawiając się nad rodziną, dziedzictwem i odpornością. Ta równowaga tonalna przyczynia się do jego trwałości, zachęcając graczy do powrotu nie tylko dla mechanicznego mistrzostwa, ale także dla emocjonalnego zaangażowania.

Jako całość, Hades 2 pokazuje, jak stworzyć sequel, który szanuje swoje podstawy, jednocześnie wprowadzając znaczące innowacje. Jego systemy walki są głębsze, struktury narracyjne bardziej zróżnicowane, postacie bogatsze, a prezentacja bardziej dopracowana. Daleko jej do osłabienia tego, co działało w pierwszej grze, ale wzmacnia te elementy, wprowadzając wystarczająco dużo świeżych pomysłów, aby się wyróżnić.

Ostateczny werdykt plasuje Hades 2 wśród najlepszych dzieł wyprodukowanych przez Supergiant. Studio udowadnia, że jest w stanie podążać za jednym z najbardziej znanych roguelike'ów w historii gier z następcą, który mu dorównuje, a pod wieloma względami go przewyższa. Melinoë wyłania się jako bohaterka równie fascynująca jak Zagreus, a rozbudowane systemy zapewniają grze miejsce jako kamień milowy w swoim gatunku.

Hades 2 jest już dostępny na PC i Nintendo Switch/Switch 2. Dla tych, którzy szukają gry typu roguelike, która łączy ekscytującą akcję z wielowarstwową fabułą i uderzającym kunsztem, oferuje doświadczenie, które zarówno honoruje, jak i redefiniuje swoją linię.