Remont przeprowadzony przez majsterkowicza otwiera stulecie historii w berlińskim apartamencie

„Berliński Apartament” zaczyna się od skromnej scenografii: majster remontuje stare berlińskie mieszkanie w 2020 roku, podczas gdy jego córka eksploruje przestrzeń. Ta prosta rama staje się ścieżką przez prawie wiek historii, a mieszkanie odsłania ślady ludzi, którzy mieszkali tam wcześniej. Każdy znaleziony przedmiot wywołuje nową historię, a każda historia zakotwicza moment w niemieckiej przeszłości, nie opierając się na spektakularności ani sentymentalizmie.

Gra pochodzi od studia Blue Backpack i opiera się na czterech wcześniejszych liniach czasowych. Każdy segment koncentruje się na lokatorze ukształtowanym przez ówczesne warunki polityczne i społeczne, a mieszkanie staje się punktem, w którym kumulują się te naciski. Podejście jest bezpośrednie, zwarte i osadzone w fizycznych szczegółach. Podarty fragment tapety i zdjęcie za starymi kafelkami pełnią funkcję scenografii, które w innym przypadku wymagałyby szerszej ekspozycji.

W grę Berlin Apartment można grać na PC (Steam).

Rozdział z 1933 roku opowiada historię Josefa, starszego, byłego właściciela teatru. Porusza się po mieszkaniu z lekkością osoby swobodnie opowiadającej historie, komentując każdy napotkany przedmiot. Ton zmienia się w chwili, gdy na parapecie pojawia się menora na tle czerwonych transparentów. Kontrast ten przerywa rytm wspomnień i podkreśla, jak gwałtownie zmieniło się codzienne życie w Niemczech w tamtym roku. Jego opowieści teatralne, niektóre stylizowane na przerywniki do filmów niemych, kontrastują z narastającą atmosferą polityczną, która napiera z zewnątrz.

Akcja rozgrywa się w 1945 roku, a akcja przenosi się do Mathildy, młodej dziewczyny, która pomaga matce i bratu przygotować zniszczone mieszkanie na święta. Wojenne żniwo ciąży nad rodziną, najwyraźniej z powodu nieobecności ojca Mathildy i otaczającej go niepewności. Dekorowanie choinki łuskami po nabojach i przechadzki po zawalonych pokojach stanowią surowe tło dla stopniowego uświadamiania sobie przez Mathildę działań ojca. Wiele z tego fragmentu opiera się na tym, czego postacie nie mówią, pozwalając przestrzeni na ukazanie luk w ich rozmowach.

W 1967 roku akcja przenosi się do Toni, powieściopisarki walczącej o zachowanie rękopisu w nienaruszonym stanie, podczas gdy jej wydawca naciska na poprawki. Jej rozdział jest jedynym, którego akcja rozgrywa się poza mieszkaniem, w statku kosmicznym wyobrażonym na potrzeby jej książki. Skok w krajobrazy science fiction osłabia więź z budynkiem i miastem. Choć konflikt Toni o kontrolę twórczą pozostaje wyraźny, długi objazd zaburza ścisły kontekst, który definiuje pozostałe linie czasowe.

Opowieść Kolji z 1989 roku przywraca ten punkt ciężkości. Mieszka samotnie z akwarium i Murem Berlińskim za oknem. Kontakt z drugą stroną nawiązuje za pośrednictwem papierowych samolocików z listami – małego, ale skutecznego narzędzia, które oddaje ograniczone, lecz uporczywe linie komunikacji epoki. Rozmowy są proste, osobiste i stałe, co wpisuje się w panujące wówczas napięcie polityczne.

W 2020 roku Dilara spojrzała przez te same okna i zobaczyła miasto ukształtowane przez wszystko, co było wcześniej. Gruz z 1945 roku zniknął, mur nie dzieli już ulic, a ślady dawnych żyć pozostały jedynie w zarysach budynków i historiach, którymi właśnie podzielił się z nią ojciec. Zauważa miejsce, w którym kiedyś stał teatr Josefa i gdzie mieszkał korespondent Kolji, wpisując każdy szczegół w miasto, które wciąż chłonie swoją historię.

„Berliński Apartament” trwa około pięciu godzin i zachowuje skalę zbliżoną do odtworzonych pomieszczeń. Krótki czas trwania gry pomaga zachować przejrzystość, skupiając uwagę na apartamencie jako świadku zmieniających się epok. Najmocniejsze momenty pojawiają się, gdy osobiste nawyki łączą się z wydarzeniami narodowymi za pomocą przedmiotów, które łatwo przeoczyć. Pod koniec apartament staje się mniej scenerią, a bardziej zapisem ludzi, którzy przeżyli różne i często trudne okresy.

Przeczytaj także: „Is This Seat Taken?” – gra zamienia łamigłówki logiczne w pasjonującą serię wyzwań związanych z miejscami w autobusach, pociągach i kinach. Przejrzysta grafika i responsywne sterowanie typu „przeciągnij i upuść” sprawiają, że każdy scenariusz jest przystępny, nawet przy rosnącej złożoności. GamesRadar+ chwalił projekt gry za to, że rozwiązywanie łamigłówek jest namacalne i satysfakcjonujące, a preferencje każdej postaci są jasno przedstawione. Recenzje na Steamie oferują graczom rozważającym grę więcej informacji.