Film Exit 8 zmienia horror o nieskończonych korytarzach w dramat psychologiczny na TIFF 2025

Nowy horror psychologiczny, Exit 8, miał swoją premierę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Toronto w 2025 roku, oferując inny rodzaj adaptacji gry wideo. Wyprodukowany przez Toho i wyreżyserowany przez Genki Kawamurę film oparty jest na niezależnym symulatorze chodzenia o tej samej nazwie z 2023 roku. Podczas gdy gra została zbudowana wokół niesamowitych powtórzeń i subtelnej obserwacji, film reinterpretuje tę mechanikę jako metaforę osobistej walki, odpowiedzialności i męskości.

Oryginalna gra Exit 8 umieszczała gracza w niekończącym się korytarzu z jedną prostą zasadą: jeśli zobaczysz coś nienormalnego, odwróć się. Sukces wymagał poprawnego zidentyfikowania ośmiu anomalii z rzędu, aby uciec. Rozgrywka w mniejszym stopniu opierała się na strachu przed skokiem lub konwencjonalnych elementach horroru, a bardziej na ciągłym poczuciu strachu, budowanym przez ciszę, atmosferę i niesamowitość. Dzięki swojemu minimalistycznemu podejściu szybko stała się kultowym faworytem w społeczności graczy horrorów.

Adaptacja Kawamury zachowuje niepokojące środowisko nieskończonego korytarza, ale dodaje warstwę narracyjną nieobecną w grze. Zamiast anonimowej postaci, film skupia się na bohaterze granym przez Kazunariego Ninomiyę, pracownika na pół etatu z osobistymi zmaganiami. Zanim zostaje uwięziony w niekończącym się korytarzu, rozmawia z kobietą w szpitalu, która jest w ciąży, co sugeruje skomplikowany związek i niepewną przyszłość.

Łącząc niekończącą się pętlę korytarza z wewnętrznym konfliktem bohatera, film zmienia znaczenie Exit 8. Korytarz staje się nie tylko zagadką, ale reprezentacją jego wahań dotyczących ojcostwa. Dopóki nie pogodzi się ze swoimi obowiązkami, pozostaje w zawieszeniu. Kawamura wykorzystuje tę prostą, ale opresyjną przestrzeń, aby nakreślić podróż bohatera w kierunku konfrontacji z jego wątpliwościami.

Film poszerza również zakres metafory poprzez wprowadzenie dodatkowych postaci. Obok bohatera Ninomiyi, korytarz przemierzają starszy pracownik biurowy i dziecko. Pracownik biurowy zmaga się z decyzją, czy priorytetem jest jego własne przetrwanie, czy też pomoc chłopcu w ucieczce. Ta triada męskich postaci w różnym wieku tworzy pokoleniowe studium męskości, odpowiedzialności i cykli porzucenia. Każda z postaci uosabia inny etap życia, ale wszystkie konfrontują się z tym samym zapętlającym się środowiskiem.

Wzmocnienie tematyczne rozciąga się również na oprawę dźwiękową filmu. Historia rozpoczyna się, gdy bohater słucha Bolero Maurice'a Ravela, powtarzającego się utworu orkiestrowego, który cyklicznie powtarza tę samą melodię z subtelnymi wariacjami. Wybór ten odzwierciedla niekończącą się powtarzalność korytarza i podkreśla walkę bohatera o wyrwanie się ze schematów własnego życia. Korytarz funkcjonuje zatem zarówno jako dosłowna pułapka, jak i symboliczna scena, na której testowane są cykle niezdecydowania, ucieczki i odpowiedzialności.

Exit 8 nie próbuje dokładnie odtworzyć doświadczenia gry, które zostało zbudowane na minimalistycznej mechanice i interpretacji gracza. Zamiast tego przekłada te pomysły na filmową formę, która priorytetowo traktuje symbolikę i rozwój postaci. Upiorny korytarz nadal pojawia się wraz ze swoimi szafkami, znakami i banerami, ale uwaga przenosi się z anomalii środowiskowych na stan emocjonalny bohatera. Materializując korytarz jako odzwierciedlenie wewnętrznego konfliktu, Kawamura tworzy historię, która zarówno honoruje, jak i odchodzi od gry.

W adaptacji mniej chodzi o straszenie, a bardziej o niepokój. Widzowie zaznajomieni z grą mogą uznać film za mniej przerażający, ale przesunięcie w kierunku horroru psychologicznego i symbolicznego otwiera go dla szerszej publiczności. Korytarz staje się metaforą cykli życia i męskich ról w nich, pozwalając historii działać na wielu poziomach.

Podejście Kawamury kontrastuje z trendem bardzo dosłownych adaptacji gier wideo, które często próbują powielać scenerię, wiedzę i akcję bez zgłębiania głębszych tematów. Wykorzystując strukturę Exit 8 jako ramy dla nowej narracji, reżyser pokazuje, że gry wideo mogą inspirować filmy, które są niezależne, a jednocześnie odzwierciedlają rdzeń oryginalnego materiału. Kierunek ten może stanowić szablon dla przyszłych adaptacji, zwłaszcza gier o silnych fundamentach symbolicznych lub atmosferycznych.

Rezultatem jest film, który przekształca prostą pętlę rozgrywki w medytację nad życiowymi wyborami. Biały korytarz nie jest już tylko przestrzenią, w której pojawiają się anomalie, ale sceną do autorefleksji i transformacji. Bohater Ninomiyi musi zmierzyć się nie tylko z dziwnością otoczenia, ale także ze swoimi lękami przed odpowiedzialnością i ojcostwem. Jego podróż polega na podjęciu decyzji, czy nadal uciekać od zobowiązań, czy też stawić im czoła bezpośrednio.

Exit 8 pokazuje również, jak minimalistyczny design może nadać się do elastycznego opowiadania historii. Oryginalna gra oferowała niewiele szczegółów na temat swojego bohatera, pozwalając graczom na projekcję siebie w korytarzu. Film podąża przeciwną drogą, osadzając doświadczenie w życiu konkretnej postaci. Ta zmiana nie osłabia atmosfery, ale zamiast tego wyobraża ją sobie jako metaforyczny krajobraz. Przejście od anonimowości do osobowości oznacza, że adaptacja jest raczej transformacyjna niż pochodna.

Podczas TIFF 2025, Exit 8 miał swoją premierę dla publiczności zaciekawionej tym, jak symulator chodzenia z tak prostym założeniem może stać się pełnometrażowym filmem. Odbiór podkreślił jego zdolność do zrównoważenia szacunku dla materiału źródłowego z chęcią rozszerzenia jego tematyki. Nie jest to bezpośredni horror w konwencjonalnym sensie, ale psychologiczna eksploracja przedstawiona w ramach horroru.

Ponieważ nie ogłoszono jeszcze daty premiery w USA, szerszy zasięg filmu pozostaje niepewny. Jednak jego premiera podkreśla, w jaki sposób adaptacje gier wideo mogą wykraczać poza powierzchowne retellingi, aby odkrywać bardziej znaczące interpretacje. Poprzez ponowne przemyślenie korytarza jako metafory cykli odpowiedzialności, męskości i emocjonalnej niepewności, Exit 8 wyróżnia się jako wyróżniająca się pozycja w rozwijającej się dziedzinie kina inspirowanego grami wideo.

Źródło: Paulo Kawanishi, Polygon.